آدما عجیبن ... هرروز عجیب تر هم میشن ...
بعضی وقتا مث شخصیت آنتوان تو شازده کوچولو میشم ...
هعی به خودم میگم بزرگترا همشون فلان جورن ...
بعضی وقتا از دور که به آدمای این دنیا نگاه میکنم، واقعا حالم از خود مسخرمون به هم میخوره ...
ما یه مشت متظاهر کله پوکیم که دور هم جمع شدیم و به طور خیلی عادی و آگاهانه گند میزنیم به جهان، به زندگیمون، به با هم بودنمون ...
+حالم از خودمون به هم میخوره
چون هر دفعه که حرف از نابودی محیط زیست و انقراض حیوانات و نابودی کره زمین حرف میزنیم، بلا استثنا چشامون پر اشک میشه ...
ولی مگه موجودات دیگه ای غیر از خود آدما گند زدن تو همین محیط زیست ...
+حالم از خودمون به هم میخوره
چون با این که میدونیم نصف مردم دنیا گرسنه ان ولی بازم نصف غذایی که برای خودمون درس میکنیم و دور میریزیم (غذایی که از نظر ما هرچند اضافی و دور ریز ولی برای نیمی از این جهان حکم یه طناب برای زنده موندن و داره)
+حالم از خودمون به هم میخوره
چون تمام پولامون و خرج مهمونی میکنیم که چشم هم و دربیاریم ... کلی پول و که میتونست جای بهتری صرف بشه رو هدر میدیم برای یه چشم و هم چشمی ساده ...
+حالم از خودمون به هم میخوره
چون تا حرف از جنگ و کشتار به میون میاد همه زانوی غم بغل میگیریم و سیل اشک های تمساحیمون براهه ...
تو فرانسه و ترکیه و انگلیس که حادثه تروریستی میشه همه همدردی میکنن ... جامعه جهانی متاسف میشه و اشک تو چشما حلقه میزنه ...
سازمان ملل نگران میشه ...
ولی کافیه همین اتفاق تو یه کشور تو شرق آسیا باشه تازه مسلمون هم باشن ... آره این خبر تا 2 هفته توی تلویزیون های سراسر دنیا پخش میشه ... آره باز چشامون اشکی میشه
ولی میدونید سازمان ملل چه تدبیری می اندیشه ...
میگه بقیه کشورا این کشور بدبخت آسیای شرقی رو تحریم کنه که شاید ارتش اون کشوره به روی خودش بیاره ...
+حالم از خودمون به هم میخوره چون هنوز نفهمیدیم زندگی یعنی چی ...
چون نفهمیدیم که اینجا نیستیم برای قدرتمند بودن....
جنگ راه میندازیم برای اثبات قدرت ... لعنت به قدرتی که با کشتن آدما به دست بیاد ...
لعنت به اولین کسی که لذت قدرتمند بودن زیر دندونش رفت و برای بقیه توصیفش کرد ...
.
.
.
حالم از خودمون به هم میخوره چون بی رحمیم ...
.
پ.ن:وقتی مینویسم بعضی چیزا یادم میره ... این چند مورد نمونه همه دلخوریام از خودمون بود
اگه آهنگ بود آقای پست علی عظیمی
آسمونم ابریه ...
