99پست، 99 شرایط متفاوت، 99 حس متفاوت و 99 ذهن متفاوت برای خلق 99 پست متفاوت. دقیق یادم نیست اما تقریبا از سال 89 یا 90 انتشار نوشته هام در قالب وبلاگ رو شروع کردم. نوشتن رو منبع آرامشی پیدا کردم تا خالی بشم و وبلاگ و آدمای مجازی رو دوست های نیمه ناشناسی برای درمیون گذاشتن حرفام باهاشون.
همیشه خواستم این نوشتن و این حس رو حتی وقتی طناب آرامش گرفتنم ازش به نخ رسیده بود از پارگی و جدایی حفظ کنم چون وبلاگ برام تنها جایی توی دنیا بود که خوبیاش انقدر توی رگ هام جریان پیدا کرده بود که کندن ازش سخت که نه، غیرممکن شده بود.
این وبلاگ هم توی این مدت 4 سال و یکی دو ماهه هزاران غم و شادی و تناقض و یا حی تظاهر به خودش دید و با وجود صدها پست پاک شده و چند بار شروع دوباره هنوز اینجاست تا بیشتر از همه جا دوسش داشته باشم.
راستش امروز با دیدن عدد 99 حس کردم باید برای پست 100ام برنامه ی خاصی بچینم، پس منتظر پست 100ام راجع به آدمی باشید یه مدتی از این 4 سال و کنارش بودید و یه آشنایی کم ازش دارید و ممکنه توی این سالا حسای متفاوتی ازش گرفته باشید.
ممنون برای همراهیتون رفقا [قلب][گل]
